Życzę Ci wieczorku, pełnego radości.

Przejdź pod tęczą Sięgnij gwiazd Dotknij szczęścia Zrozum czas Nie zabieraj światu mgły Zostaw burzy głos – niech grzmi Miałem ogród ze słów pustych Z myśli zamkniętych na ustach Z wiary w drogę do radości Do spokoju, do wieczności Spłonął, mrok rozdzielił nas Pozostał pęknięty głaz … Spójrz przez ramię na swój los Pochyl głowę, ucisz złość Daj kamiennym sercom bić Pozwól im wierzyć i śnić.

Słodkich snów

Zanurz nadmiar myśli w oceanie ciszy,ukryj je w pościeli, niech ich nikt nie słyszy.Zostaw tylko marzeń cudowne dywany,niech rozkwitną tęczą z fantazji utkanych.Powędruj w krainę najpiękniejszych baśni,w czarodziejskim świecie tak rozkosznie zaśnij.Zrzuć balasty, które do ziemi przybiły,razem z magia nocy zbieraj nowe siły.

Dobrej nocy

Kiedy patrzysz na niebo nocą i dostrzegasz,to czego nie możesz ujrzeć w dzień ten księżyc i gwiazdy,które migocą to myślisz, że jest tak pięknie,jak we śnie. Jest tak pięknie jak w prawdziwej bajce,gdzie wśród czarnego nieba, jasność pobłyskuje tu i tam,nie widzisz więcej aniżeli trzeba bo są marzenia,więc nie jesteś sam.Te marzenia, to spadające gwiazdy,o których myślisz w dzień i w noc,bo one mają ogromną moc

Czas na kąpiel kochanie

Moje serduszko jest takie malutkie, ale dla Ciebie zawsze cieplutkie. Nicią przyjaźni jest opatrzone, zrywa ochoczo się w Twoją stronę. Więc garść uśmiechu Tobie zostawi, może odrobinę radości Ci sprawi…

Dzisiaj opisze naszą historie na twoim ciele pocałunkami ten szept niewypowiedziany łaknących spojrzeń lewym nurtem Odry do ciebie zniknęło ubranie wstydu ty i ja przemoknięci ogniem wodzą nieskromnie pod ich dotykiem nic nie zataisz wysłucham tych wyznań każde westchnienie zamienię w słowo umiem to robić nietrudno przyznać opowieść z tego złoże zmysłową każdą literę wytatuuję na gładkiej ciele abyś już zawsze z tęsknotą myślał czy tę przyjemność kiedy powtórzę i może damy znów ciepłe chwile które w pamięci nie chcą zatonąć a teraz czytaj i bądź szczęśliwy bo to historia niezakończona

Za oknem noc, i cienie marzeń rozsypanych.

Być blisko nigdy się nie oddalać. Budować szczęście i zawsze je wychwalać. Łapać uśmiechy i rozdawać je smutnym, ale nie wszystkie, nie należy być rozrzutnym. Całować wiatr lub gonić go po górach, śnić marzenia i skakać po różowych chmurach. Fruwać lekko jak ptaki na niebie i najważniejsze jak najdłużej znać Ciebie!!!!

Wdzięcznym sercem, dziękuję za Twą miłą obecność…

˜❤️˜każdego dnia nawet z zachmurzonych rękawów słowa dla Ciebie wysypuję rozgrzewam delikatnie w dłoniach wygładzam kształty, szlifuję i jak złociste bursztyny osadzam w piasku szarych minut, godzin, dni osłaniam przed srogą zimą w marcowe dni, szukając niezmiennie na przekór życiu słonecznego brzegu… a chwytając je w szlif diamentu niespostrzeżenie, nie płosząc snu osadzam radości mgiełką w Twoich myślach ˜❤️˜

Marzeń nigdy za wiele, gdyż Życiu dają sens, w tygodniu czy w niedzielę, możesz ich wiele mieć.

Lubisz spać nago… ja też…

Kiedy się obudziłam, ty wciąż spałeś. Kiedy się obudziłam, słyszałam twój łagodny oddech. Widziałam twoje zamknięte oczy, poniżej kosmyków włosów… I byłam głęboko poruszona. Chciałam się rozpłakać, obudzić cię, ale spałeś tak głęboko. W półświetle twoja skóra jarzyła się życiem, tak ciepła i słodka, chciałam ją pocałować, ale bałam się obudzić cię. Bałam się, że znów obudzisz się w moich ramionach. Zamiast tego chciałam, żeby coś, nie ktoś, mogło odebrać mi, mnie samej – ten wieczny obraz ciebie. Poza twoją twarzą, widziałam czystą, piękną wizję, ukazującą nas w perspektywie mojego całego życia, wszystkie lata które nadchodzą, wszystkie te które odeszły. To było najpiękniejsze: czuć, po raz pierwszy to, że zawsze będziesz mój, że ta noc będzie trwać wiecznie… Zjednoczona z twoim ciepłem, twoją myślą, twoją wolą w tym momencie zrozumiałam jak bardzo cię kocham. Łkałam z intensywnością tej emocji dlatego, że poczułam, że to nie może się nigdy skończyć. Będziemy tak trwać przez całe nasze życie. Nie tylko bliscy, ale należący do siebie, na sposób którego nic nigdy nie zniszczy… z wyjątkiem apatii przyzwyczajeń, jedynego zagrożenia. Potem zbudziłeś się, uśmiechnąłeś się, objąłeś mnie ramionami, pocałowałeś… i poczułam, że nie mam żadnych powodów do obaw. Zawsze będziemy tak jak w tej chwili – związani przez więzy silniejsze niż czas i rutyna.

Ach te marzenia jakie piękne

Aniołowie

Bywają ognie – podobne do ciszy,Co na przechodnia w zaroślach czatuje…Takich się ogniów nie widzi, lecz słyszy -Nawet nie słyszy, lecz raczej zgaduje.Serca im w piersi wonieją, jak róż -Lecz mi nie wolno korzystać z róż mocy,Ni czarów własnych nadużyć po nocy,Ni łkać, ni wątpić, ni konać w lazurze!Nie wolno modlitw gałązki jedynej, Niesionej Bogu ku czoła ozdobie,Przyłamać stopą – lub przyśnić się tobie W postaci nagiej, zuchwałej dziewczynie!… Więc próżno patrzą w słoneczność dokolną,Bo im ni kochać, ni szaleć nie wolno.A oni właśnie najtrwalej, najdzielniej  Mogliby kochać – -od nocy do świtu -Podobni mewom w zatokach błękitu,Tym od nich różni, że tak nieśmiertelni.Oni to właśnie zmyśliliby krocie Pieszczot zawiłych, nieznanych na ziemi,I niestrudzeni byliby w pieszczocie, I niestrudzeni – i wielcy – i niemi!Bo dla nich tylko, zaprawdę, że dla nich Przyjdzie ta miłość, co światy ogarnie!Jam śledził w niebie poloty ich sarnie I lęk błękitny w ich źrenicach łanich!Jam słyszał nieraz, że szemrzą jak płomień,Skrzydłem, utkanym z tęcz i oszołomień!Znojni miłosnych zachceń tajemnicą,Jednako zemdleć potrafią w pogoni I za rycerzem, co kocha się w broni,I za bezbronną na kwiatach dziewicą.Zmarli i żywi, zbożni i występni, Niezwyciężeni – i ów, który ginie -Są ich miłości zarówno dostępni,Jak szczyty górskie i kwiaty w dolinie!Nie ujdzie motyl, ni pszczoła, ni szerszeń Ich oczom chciwym, gdzie błękitna baczność Zmienia tęsknotę bezbrzeże i cudaczność, Skąpiąc jej wszelkich granic i zawieruszeń!Bo nie zna granic ich żądzy przewina,Prócz tej, gdzie nagłe szczęście się zaczyna…

/Bolesław Leśmian/

Moim sąsiadem jest anioł on strzeże ludzkich snów dlatego wraca późno do domu Na schodach słyszę dyskretne kroki i szelest zwijanych skrzydeł On rano staje w moich drzwiach otwartych na oścież i mówi:Twoje okno znowu świeciło długo w noc

Dwie tęsknoty

Dwie tęsknoty ukazały się w mym śnie, dwie bliźniacze siostry odwiedziły mnie, a z tych tęsknot jedna twoja, a ta druga była moja, z tęsknotami jest bezpieczniej gdy są dwie. – Kiedyś ze mną także były po sam brzask, nierozłączne jakby przykład brały z nas, przypomniały mi tej nocy, o czym dawno przecież wiem, że kocha ten kto poznał je. Kto umie tęsknić ma bogatsze sny, kto umie tęsknić tak jak ja i ty, ten posiadł miłość najprawdziwszą z wszystkich jakie są, zatęsknij raz a poznasz ją. – Dwie tęsknoty zaginęły w jasnym dniu gdy następnej nocy znów je ujrzę tu wtedy ja opowiem o tym że widziałem dwie tęsknoty jedną moją drugą twoją z mego snu. – Może słońce ich nie spłoszy chociaż raz i na dni promienne pozostaną w nas, aby przypominać o tym, o czym każde z nas już wie, że kocha ten co poznał je.

Witam radośnie

Niech słońce dziś zawita, w bukiet kwiatów promyki powtyka, niech będzie to radosny dzień, gdzie wszystkie troski pójdą w cień. A uśmiech sobą napełni Ci serce, by radości było jak najwięcej, bo smutków w życiu sporo bywa, więc niech będzie teraz tylko chwila szczęśliwa. Szepcze melodię do Twego ucha otwórz serce i posłuchaj… Jak pięknie śpiewa – ten dzień !