Czasami dostajemy coś za nic taki prezent od losu, czyjeś serce dobre bez granic, czyjąś dłoń ciepłą w dni mrozu. I słowa co głaszczą przytulą swym ciepłem o miłym dotyku, jak delikatnym szalem otulą i kołyszą jak woda w strumyku. Ale czy potrafimy z ufnością te dary losu przyjmować ? tak mało w dobro wierzymy, tak pełna nieufności jest głowa. I serce zamknięte na miłość za murem cynizmu schowane, bo rany są ciągle świeże przez kogoś innego zadane. Ja wierzę w prezenty od losu choć nie raz się pomyliłam, przyjmując dar pełen ciosów jak dobry dar przytuliłam. I choć te dary od losu nie raz gorzko zawodzą, to pośród tych fałszywych prawdziwe PERŁY przychodzą … ???
Moje marzenie 