…podzielę się z Tobą wiat­ru szelestem za­pachem róży wy­pełnię Twą przestrzeń obejmę czule ciepłym ramieniem w og­rodzie z marzeń będę spełnieniem.

Żyjemy często, jako te smutne jelenie urodzone i w puszczy wyrosłe za młodu, które – stworzone wielkie przebiegać przestrzenie – zamknięto do zwierzyńca, w trzy morgi ogrodu. Mogą w biegu korzystać z sił swoich zapasu, mają drzewa i wodę w potoku do picia, żyją całkiem jak w puszczy – na trzech morgach lasu – – zabija je smutek tej parodii życia.