W I T A M W I O S E N N I E!

❤️,҉,.. ♥)Zas­ta­nawiałeś się cze­go możesz nau­czyć się..od natury?Ciepła dla dru­giej oso­by i uśmie­chu..(stu­diując na słonecznym kierunku)..wyt­rwałości (prze­bywając na lek­cjach u pa­na Kropelka)..po­mocy in­nym i wspar­cia (biorąc ko­repe­tyc­je u pro­feso­ra Chmurka)..a także de­likat­ności..(słuchając rad ko­legi Zefir)..La­birynt ludzkich słów..nie zawiłych lecz pros­tych,urze­ka nas ni­by woń fiołka w swej pros­to­cie..by po­kazać piękno świata je­go miłości …
❤️,҉,.. ❤️,҉,..❤️,҉,..❤️,҉,..❤️,҉,..
„lekkim zapachem uroczy mnie wiatr,który od zachodu z wizytą wpadł zatrzymał się przy pelargonii..by ją w moją stronę pokłonić”..

JA RÓWNIEŻ SIĘ TOBIE PIĘKNIE KŁANIAM..
… ZAPACHEM WIOSNY CIEPLUSIO POZDRAWIAM.

Ożyw­cze tchnienie na­tury,słod­kim owo­cem pełnym wi­tamin dla ludzkiego serca..wys­tar­czy ot­worzyć od­ro­binę swo­je Ser­ce,by dos­trzec piękno świata i dob­roć ludzi.

SERCEM PATRZ! থৣৡৣথ♦..cza­sem, żeby dos­trzec piękno te­go świata trze­ba umyć ok­no włas­nej duszy..mam ta­ki zwyczaj, jeśli od­kryję choćby naj­mniej­szy prze­jaw piękna,zaw­sze pochwalę je­go twórcę..to niesa­mowi­te jak piękno dos­trzeżone pot­ra­fi się szyb­ko roz­mnażać i ser­decznym uśmie­chem od­krywcę wynagradzać..piękno górskiego stru­mienia, to nie tyl­ko je­go szmer czy czys­ta,życiodaj­na wo­da,ale też różno­rod­ność ka­myków..jed­ne są ko­loro­we in­ne sza­re a jeszcze in­ne niczym gwiaz­dy od­bi­jają,każdy pro­myk słońca wszys­tko to ja­ko całość sta­nowi piękno,przy którym można się zat­rzy­mać i zachwy­cić tak też jest z ludźmi,każdy ma w so­bie ta­kie ka­myki piękna,które może dołożyć..trze­ba jed­nak uczy­nić to de­likat­nie, niemal opuszka­mi palców, tak aby nie zmącić czys­tości wo­dy i nie zakłócić mu­zyki ciszy..a gdy spojrzysz na łąkę i różno­rod­ność kwiatów na niej rosnących, na piękno mo­tyli w roz­maitych kolorach tęczy..wsłuchaj się w głosy żyjątek,które w sym­biozie tworzą ma­giczną mu­zykę dla duszy..to właśnie jest cud tolerancji..w źdźble tra­wy od­na­lazłam sens istnienia w prze­latującym mo­tylu od­kryłem wrażli­wość swo­jej duszy.. w człowieku miłość uka­zała mi swo­je piękno..górski po­tok wy­doby­wający się z wnętrza Ziemi po­kazał mi ja­kie piękno się w Niej uk­ry­wa..z ludźmi jest tak sa­mo;trze­ba tyl­ko chcieć od­szu­kać to nies­ka­zitel­ne Źródło..i na­wet jeśli stoisz po dru­giej stro­nie natury pot­rze­bujesz kogoś..kto wie­rzy w Ciebie..pomimo!..gdyż zro­zumieć otaczający świat nie jest łatwo..jeśli chcesz pojąć je­go piękno,uj­rzeć w całej oka­załości mu­sisz zmienić kąt widzenia..(piękno, każdy no­si w so­bie i pop­rzez nie spogląda na otaczający go świat)..lecz nie sa­mo piękno zaspokaja,a dążenie do je­go wnętrza,więc zam­knij oczy,uśpij zmysły Ser­cem patrz!..Kocham piękno na­tury duszy pulsującej w ciszy mówiącej ja­cy jesteśmy cze­go prag­niemy..bo właśnie ta­cy jes­teśmy w swej pros­to­cie..Pozdrawiam wiosennie

W le­sie jak w życiu..aby zna­leźć „praw­dziw­ka” na­leży bacznie ob­serwo­wać ścieżkę,którą się prze­mie­szcza­my by móc dos­trzec go pośród tok­sycznych i trujących dzieł natury..